Miller - Urey Deneyi, kimyasal evrimi incelemek için yapılan ünlü bir deneydir. Bu deney, 1952 yılında Stanley Miller ve Harold Urey tarafından Chicago Üniversitesi'nde gerçekleştirilmiştir. Deney, Aleksandr Ivanovich Oparin ve J.B.S. Haldane'in ilkel dünya koşullarında inorganik maddelerin organik bileşiklere dönüşebileceği hipotezini test etmek maksadıyla yapılmıştır.
Deney, dünyanın erken zamanlarındaki atmosferik koşulları benzetmek için kullanılan bir düzenek üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bu düzenekte, su buharı, metan, amonyak ve hidrojen gazı bulunan bir ortam oluşturulmuştur. Bu ortam, Dünya'nın erken dönemlerinin atmosferini simüle etmektedir.
Deneyde, bu atmosferik koşullar altında elektriksel deşarj yani şimşek benzeri bir etki uygulanmıştır. Bu koşullar altında, atmosferik gazlar arasındaki kimyasal reaksiyonlar incelenmiş ve sonuç olarak basit organik moleküllerin sentezlendiği gözlemlenmiştir. Deney sonucunda, amino asitler gibi temel organik bileşenlerin oluştuğu tespit edilmiştir.
Miller - Urey Deneyi, abiyojenez (canlıların cansız maddeden doğuşu) konusundaki klasik bir deney olarak kabul edilmiştir. Daha sonraki analizlerde, deneyin 22 amino asit ürettiği ve organik moleküllerin inorganik tepkimelerle sentezlenebileceği konusunda güçlü kanıtlar ortaya çıkmıştır.
Ancak daha sonraki araştırmalar, Dünya'nın erken atmosferinin Miller deneyinde kullanılan gaz karışımından farklı olabileceğini göstermiştir. Bununla birlikte, prebiyotik deneyler, farklı koşullar altında basit ve karmaşık organik bileşiklerin üretilebileceğini ve bu bileşiklerin evrim sürecinde önemli bir rol oynayabileceğini göstermektedir.
