Her yıl milyonlarca çift evlilik yolunda adım atıyor. 

Bu yolda atılan adımlar hayallerle süslenerek gerçeğe entegre edilmeye çalışılıyor. Fakat hayatın zorluğu, maddi zorluklar çiftlerin hayallerini ve isteklerini gerçekleştirmeyi bırakın yanından dahi geçemeyecek bir hal alıyor. Beraberinde hayal kırıklığı, tartışmalar ve yarım tebessümlerle tamamlanmış veya tamamlanamamış sonları beraberinde getiriyor.

Çiftler isteklerinde ve hayallerinde haklı olmakla birlikte atladıkları, görmezden geldikleri bir gerçek var; huzur, saygı, sevgi... Alışılagelmiş bu sözcükler tüm maddi yanların ötesinde anlam derinliğinin hayatını kapladığı, tüm duyu organlarının üstünü örten bir perde gibi. Bu üç kelime, kötüyü iyi, çirkini güzel gösterir. Aslolan bu duygular... Çiftler bu süreçte önem sırasını karıştırarak takıldıkları maddi imkanlar hayatlarında bir ömür lüks eşyaların içine sıkışmış mutsuzluğa mahkum ediyor. Sözüm ona: ‘Huyu güzel olsun, maddiyat önemli değil!’ diye yola çıkan çiftler alışveriş zamanında bambaşka bir hale girebiliyorlar.

Bunun yanı sıra çiftlerin yanında yardımcı olmak için giden aileler, arkadaşlar tabiri caizse ringe çıkacak birini hazırlıyormuş gibi yapılan açıklamalar... Oysa eskiler ne güzel de söylemiş ‘İki gönül bir olunca samanlık seyran olurmuş.’ Şimdi eski Türk filmlerinde rastlanan bu sözler, bu değerler tozlu raflara kaldırılmış durumda. Eskinin sevdasına, Leyla’sına, Mecnun’una özenen çiftler, sevmeyi değer vermeyi aldırabilecekleri pahalı eşyalarla ölçmeye çalışması ne acı...

Evlilikte 50 yılını devirmiş çiftlerdeki o teslimiyet duygusu, maddi duygulardan çok maneviyata verilen önem; sevgi, saygı ve huzurun karşılığı paha biçilemez. Şimdilerde ağırlaşan hayat şartlarında işi kolay kılmak yerine  zora sokmak, çıkmaza sürüklemek ne kolay... Mühim olan zoru kolay kılmak ve bunun yolu karşılıklı anlayış, güzel bir iletişimden geçiyor.

Bu hayat yolunda haklı olmak mı, baskın olmak mı, mutlu olmak mı?.. Seçimlerimizi yaparken değer yargılarımızdan vazgeçmeden bu yolu yürümeli ve ona göre hareket etmeliyiz.